قلب شیشه ای پسررزمی کار جوانمرد

«در مسیر باشگاه بود که زورگیر به او حمله کرد. تازه به او فنی را یاد داده بودم که با ضربات پا از خود دفاع کند. در آن لحظات، این فن را به کار گرفت و زورگیر را از پای در آورد و فراری اش داد.»

اینها را سیدحسن حسینی، مدرس دفاع شخصی، کیک بوکسینگ و فنون مبارزه و همچنین رکورد دار سریعترین مشت در یک دقیقه در جهان می گوید. کسی که برخلاف خشن بودن رشته ورزشی اش، قلبی مهربان دارد و سعی می کند در برای جامعه ای که زندگی می کند، مفید باشد. 

او که رکورد دارملی نیز است می گوید: «من در بخش مشت مستقیم در سال 1398، رکورد زده ام و در یک دقیقه توانسته ام 522 ضربه مشت به کیسه بوکس وارد کنم که بی سابقه است. همچنین در بخش آپرکات (مشت محکمی است که باید با زاویه و از سمت پایین به کیسه بوکس زده شود) در مردادماه سال 1401 توانستم با 522 ضربه مشت در یک دقیقه، در جهان رکوردی بی سابقه بزنم و آن را هم به نام خودم ثبت کنم. همچنین قرار بر این است که تابستان امسال، این رکورد در گینس ثبت شود. مراحل اولیه این اتفاق نیز طی شده است و امیدواریم که ایران در این مرحله هم سربلند شود.»

وی می گوید: «از کودکی به ورزش رزمی علاقه پیدا کردم و آن را ادامه دادم تا اینکه بعد از قهرمانی و کسب مقام های مختلف در کشور و جهان، به مربیگری روی آوردم. در کنار قهرمانی، سعی کردم جوانمردی و پهلوانی را تا جایی که امکان دارد سرلوحه زندگی ام قرار دهم و آن را به هنرجویانم نیز انتقال دادم. برای همین، سازمان قهرمانان ملی ورزش ایران چندین بار از من تجلیل کرد و همچنین موفق شده ام عبای سازمان ملی قهرمانان که به خادمین ورزش حسینی اهدا می شود را نیز دریافت کنم. از سویی دیگر، مدرس نمونه دفاع شخصی در دانشگاه افسری هستم. در سال 1400 بود که موفق شدم به عنوان مدرس نمونه، نشان فداکاری ارتش را از دست فرمانده نیروی زمینی، امیرسرتیپ کیومرث حیدری دریافت کنم.»

سیل آق قلا و زلزله خوی 

این مدرس و مربی در بزنگاه هایی که مردم کشورش به کمک نیاز دارند، وارد عمل می شود؛ از جمله زمانی که حادثه سیل آق قلا رخ داد، از طریق صفحه شخصی اش در فضای مجازی، توانست کمک مردمی جمع کند و یک کامیون، متشکل از لوازم مورد نیاز و اقلام خوراکی به منطقه سیل زده ارسال کند. او در خصوص اینگونه کارهای خیرخواهانه اش می گوید: «هر زمان که توانستم، سعی کردم به مردم کشورم کمک کنم. در زلزله های اخیر خوی نیز لباس، لوازم منزل از جمله یخچال، فرش و تلویزیون و همچنین اقلام بهداشتی، خوراکی و... با کمک مجموعه نیکوکاری که در آن عضو هستم به مناطق زلزله زده ارسال کردم.»

اسباب و اثاثیه پیرزن 60 ساله در گوشه خیابان بود؛ شهرداری می گفت سد معبر شده است!

او همچنین سعی می کند برای همشهری هایش هم مفید باشد و در شرایط حساس به آنها یاری می رساند. حسینی در خصوص کمک به یک پیرزن که 10 روزی می شد اسباب و اثاثیه اش در محله جیحون تهران، گوشه کوچه افتاده بود می گوید: «دو سال پیش، در یک شب تابستانی، حوالی ساعت یک بامداد، دوستی با من تماس گرفت. او به من اطلاع داد که صاحبخانه، یک پیرزن حدود 60 ساله را از خانه بیرون کرده و مدتی است که آن زن، گوشه کوچه زندگی می کند. من همان موقع به آنجا رفتم و دیدم که ماجرا درست است. دست به کار شدم و از پیرزن خواستم که چند روزی را در هتل یا مسافرخانه بماند تا برایش خانه ای تهیه کنم؛ ولی او نپذیرفت و گفت تا وقتی به خانه خودم نروم از اینجا تکان نمی خورم. برای همین سرعت عمل را بیشتر کردم و با کمک دوستان خیرم، در عرض یک هفته، حدود 70 میلیون تومان برای او جمع کردیم. اینگونه شد که برای پیرزن، خانه ای را اجاره و پیشاپیش، اجاره بهای یک سال را پرداخت کردیم. این پیرزن، دختر جوانی هم داشت که ما تا آخرین روز او را ندیده بودیم. گویا خجالت می کشید که جلوی ما ظاهر شود ولی در روز آخر برای کمک جهت جمع آوری وسایل، خود را به آن محل رساند.»

سیدحسن حسینی می افزاید: «در آن زمان، شهرداری به جای اینکه در راستای مسئولیت اجتماعی اش، به این خانواده کمک کند، به پیرزن فشار وارد می کرد که به دلیل ایجاد سد معبر و نازیبا کردن شهر، باید هرچه زودتر آن محل را ترک کند! این در حالی بود که صاحبخانه، همه پول پیش پیرزن و دخترش را بابت اجاره بهای عقب افتاده برداشته بود و آنها حتی یک ریال هم برای اجاره کردن خانه ای جدید نداشتند. همچنان این روزها، خیرین با این خانواده در ارتباط هستند، به آنها کمک می کنند و از احوالاتشان با خبر هستند. همچنین آن زمان، این خانواده را به کمیته امداد معرفی کردیم تا از این نهاد خیریه نیز کمک دریافت کنند.» 

زورگیری که ناک اوت شد

این قهرمان ورزشی در خصوص اخلاق و منش پهلوانی می گوید: «ورزش رسالتی دارد و آن این است که ورزشکاران باید در جامعه فعال تر باشند؛ چراکه آنها، الگوی جوانان هستند. من هنرجوهایی دارم که حتی توانایی مالی برای پرداخت شهریه را ندارند ولی من شخصا علاقه مند هستم که به آنها کمک کنم تا بتوانند در آینده برای خودشان به شخصیت مهمی تبدیل شوند و همچنین بتوانند به مردم کشورشان خدمت کنند.»

او در ادامه خاطره ای از یکی از هنرجویانش در استفاده از دفاع شخصی می گوید: «شاگرد 18 ساله ای دارم که چند وقت پیش، در مسیر باشگاه، یک زورگیر خفتش کرده بود. این شاگرد، فقط هفت ماه بود که نزد من آموزش دیده بود و بتازگی به او حرکت پای چپ و راست را یاد داده بودم که ضربه ای محکم به پهلو وارد می کند. او در آن لحظات، سریعا به یاد این حرکت افتاده بود و از آن بسرعت استفاده کرد سرانجام فقط با یک ضربه، توانست خفت گیر را از پا در بیاورد. با این وجود زورگیر توانسته بود سریعا سوار موتورش شود و از صحنه فرار کند.»

سیدحسن حسینی، قهرمان و پهلوان ایرانی در پایان می گوید: «درست است که دفاع شخصی در مواردی به کار می آید و بسیاری معتقدند که در اصل دفاع شخصی، نشان دادن عکس العمل به موقع است؛ ولی من فکر می کنم که دفاع شخصی، در اصل عکس العمل نشان ندادن، نادیده گرفتن و نشنیدن است. معتقدم دفاع شخصی یعنی توانایی مدیریت و کنترل خشم. همیشه به شاگردانم توصیه می کنم در مواردی که ناسزا می شنوند یا رفتار ناشایستی می بینند، سکوت کنند. با این وجود از آنها خواسته ام، جایی که می بینند حق کسی به ناحق خورده می شود، از مظلوم دفاع کنند. من به عنوان یک مربی برای عموم توصیه می کنم که دفاع شخصی را حتما آموزش ببینند؛ اما به امید اینکه روزی می توانند از آن در درگیری های خیابانی استفاده کنند نباشند و سعی داشته باشند همیشه با آرامش، مشکلات را حل کنند.»