شهر تائو در منطقه لانزاروته در جزایر قناری، یکی از جاذبههای توریستی اسپانیاست و آتشفشان تامیا در قلب این جزیره، یکی از مقاصد محبوب توریستهاست. اما این روزها، مسافران تائو، تنها توریستها نیستند و تماشای این آتشفشان دیگر تنها جاذبه این منطقه به شمار نمیرود.
حالا دیگر خاک خاکستری رنگ تائو نیز طرفداران زیادی پیدا کرده. این ماده خشک و صخرهای شکل، حالا نقش شگفتانگیزی در محقق کردن یکی از جاهطلبانهترین تلاشهای بشر در دهههای اخیر دارد و به انسانها کمک میکند تا به ماه برگردند.
تیمی از محققان اسپانیایی دریافتهاند که ماده بازالت معدنی موجود در منطقه تائو، شباهت زیادی به نمونههای سنگی ماه دارد. نمونههای موجود از خاک ماه، چیزی است که خدمه آپولو ۱۴ در سال ۱۹۷۱ از سطح ماه به کره زمین آورده بودند و دانشمندان با بهرهگیری از این نمونهها، دهههاست در تلاشند تا نمونهای شبیه به خاک ماه را ساخته و از آن برای آزمایش سختافزاری و تجربیات قبل از اعزام انسانها به ماه بهره ببرند.
این نمونه خاک، LZS-۱ نام دارد و جدیدترین نمونه از سنگپوش شبیهسازی شده ماه است که در کیفیتهای متفاوتی وجود دارد و برای کمک به ناسا و دیگر آژانسهای فضایی دنیا برای آمادهسازی هرچه بیشتر برای ماموریتهایشان به ماه، ساخته میشود.
در بین اولین خاکهای شبیهسازی شده ماه، میتوان از خاک شبیهسازی شده مینسوتا۱ (MLS۱) که در سال ۱۹۸۸ در دانشگاه مینسوتا و با بهرهگیری از بازالت یافت شده در معدنی متروکه در دلوث مینسوتا ساخته شده بود نام برد. محققان دریافتند که سنگهای موجود در این معدن، شباهتهای زیادی با ترکیب شیمیایی خاک گردآوری شده از منطقه "دریای آسایش" ماه که فضانوردان آپولو ۱۱ از آنجا بازدید کرده بودند، دارد. مناطق تاریک و یا دریاهای ماه، از بازالت غنی از منیزیم و آهن پوشیده شدهاند و مناطق مرتفعتر ماه از صخرههایی تشکیل شده که عمدتا از جنس کلسیم و آلومینیوم هستند.
آپولو در شش ماموریتش در ماه که بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ داشت، حدود ۳۸۰ کیلوگرم خاک و صخره را از ماه به زمین آورد و از این نمونههای ارزشمند با دقت فراوانی محافظت میشود.
جان گرونر، دانشمند فضایی در بخش تحقیقات و اکتشافات علوم نجومی در مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون تگزاس در این رابطه گفته:« این خاک و صخرههای ارزشمند تنها برای تحقیقات علمی مهم مورد استفاده قرار میگیرند.»