تغییر ساعت به شکلی که میشناسیم برای اولین بار در ۱۸۹۵ پیشنهاد شد و نخستین باری که ساعت به صورت رسمی به مناسبت بهار تغییر کرد، سال ۱۹۰۸ در شهر تندربای انتاریو در کانادا بود و بعد از آن در ۱۹۱۶، آلمان اولین کشوری بود که به صورت کشوری تغییر ساعت را در دستور کار خود قرار داد و بریتانیا و فرانسه هم ظرف چند هفته به این تصمیم پیوستند.
با این حال تا آخر جنگ جهانی دوم بیشتر کشورهای دنیا همچنان از قاعده ساعت استاندارد استفاده میکردند. بعد از جنگ جهانی دوم تغییر ساعت در آغاز بهار و پاییز همه گیر شد و کشورهای بیشتری به این قاعده پیوستند. از آن زمان تا امروز، موافقان و مخالفان تغییر ساعت هر سال در آغاز بهار و آغاز پاییز یک بار دیگر بر سر این که آیا ساعت باید تغییر کند یا نه بحث میکنند.
اما درحال حاضر حدود ۴۰ درصد از کشورهای جهان ساعت تابستان و زمستانی دارند و باقی کشورهای جهان تصویب کردهاند که ساعت را در تمام طول سال ثابت نگه دارند. آن ۴۰ درصد کشورها که ساعت را تغییر میدهند هم از یک نظم واحد پیروی نمیکنند. برخی از کشورهای جهان ساعت را در آغاز بهار و پاییز تنها نیم ساعت جا به جا میکنند، برخی تنها ۴۰ دقیقه جا به جا میکنند، اما بیشتر کشورهایی که ساعت را تغییر میدهند، یک ساعت جلو و عقب شدن آن را پذیرفتهاند.
در ایران هم سال ۱۳۷۰ برای اولین بار تغییر ساعت رسمی در آغاز بهار و پاییز به قانون تبدیل شد، اما تغییر ساعت به مدت دو سال به تعویق افتاد در نهایت در سال ۱۳۸۶، مجلس قانونا دولت را مجبور کرد که تغییر ساعت را اجرایی کند. در مجلس یازدهم نمایندگان طرحی را نوشتند که در آن خواهان لغو قانون تغییر ساعت و توقف جا به جایی ساعت در بهار و پاییز شده بودند. درنهایت اردیبهشت سال ۱۴۰۱ با تصویب مجلس، اعلام شد ساعت رسمی کشور از سال ۱۴۰۲ تغییر نمیکند، اما با وجود اینکه از قبل اعلام شده بود، با تغییر سال دیگر ساعتهای تغییر نمیکنند، برخی کاربران از ابتدای فروردین اعلام کردند ساعتهای گوشی، تبلت و وسایل الکترونیکی آنها به طور خودکار یک ساعت به جلو کشیده شده است.
اگرچه در همان روزهای نخستین وقوع این موضوع سازمانها و مسئولان اعلام کردند که پیگیریها برای عدم تغییر ساعتها از ماههای قبل انجام شده و همچنان هم اقداماتی برای رفع این مشکل انجام میشود، اما برخی کاربران با گذشت حدود سه ماه با این مسئله روبه رو هستند. البته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات چندی پیش درباره این مسئله به ایسنا اعلام کرد با مشاهده مراجعی که ساعت را اعلام میکند میتوان فهمید از شهریور سال گذشته سایتهای خود را به روز کردهاند که از ابتدای فروردین در ایران تغییر ساعت انجام نخواهد شد.
طبق گفته وزیر ارتباطات بعضی از شرکتهای بین المللی مانند مایکروسافت بهروزرسانی نکرده بودند، چون آنها هم از مراجع جهانی اطلاعات خود را بر میدارند و آنها مکاتبات لازم را که به صورت ایمیل است، انجام دادهاند؛ درباره گوشیها همان ثانیه اول در بخش زیادی از گوشیها نزدیک به ۹۰ درصد این تغییر اعمال نشد و ساعت تغییر نکرد، اما در بعضی از گوشیها این اتفاق افتاد که دلیل آن هم به خود گوشی بازمیگردد؛ چون سالها به شکل اتوماتیک و با فناوری موجود روی گوشی، بحث تغییر ساعت در آن پیشبینی شده بود و این نیازمند بهروزرسانی خود نرم افزار گوشی است که این اجازه را به کاربر بدهد.
زارع پور اعلام کرده که بررسی و پیگیری این موضوع از همان ابتدا شروع شده و مشکل در بعضی گوشیها حل و هماهنگی لازم انجام شد. زارع پور اواخر فروردین گفت، اما هنوز در بعضی از مدلهای گوشی مانند سامسونگ و شیائومی این مشکل وجود دارد؛ همکاران او در حال پیگیری این مسئله در تعامل با وزارت صمت و وزارت امور خارجه هستند.
در همین رابطه وی در تازهترین اظهار خود درباره تغییر خودکار ساعت گوشیهای موبایل اظهار کرد: مسالهای ایجاد شده به فناوری برخی گوشیها مربوط است که نیاز به بهروزرسانی دارد و تولیدکننده گوشی باید این کار را انجام دهد. شاید در بالای ۹۰ درصد گوشیها انجام شده باشد، اما برای برخی از مدلهای گوشی مانند سامسونگ هنوز این اتفاق رخ نداده که در حال رایزنی هستیم و یک به یک در حال انجام است. این ماموریت وزارت ارتباطات نیست بلکه به وزارت صمت مرتبط است که البته در حال رایزنی هستیم تا مشکل حل شود، اما کمی زمانبر است و آنچه که به عهده ما بوده انجام شده است.
گفتنی است ۷۰ کشور جهان در حال حاضر ساعت را در آغاز بهار و آغاز پاییز جابهجا میکنند و مدافعان تغییر ساعت بر این باورند که این کار باعث کاهش مصرف انرژی میشود. در واقع بعد از ظهرهای طولانی به نفع صنعت توریسم است و مردم وقت بیشتری برای گشتن در تفرج گاهها و استفاده از روشنایی روز دارند. مخالفان تغییر ساعت هم میگویند دلیلی وجود ندارد که تغییر ساعت باعث کاهش مصرف انرژی شود، اما آمارهای زیادی وجود دارد که نشان میدهد تغییر ساعت باعث افزایش حوادث رانندگی، افزایش حوادث محل کار، مشکلات خواب، مشکلات خوردن، تشدید افسردگی و حتی افزایش خودکشی میشود.