سوپرجام یک جام رسمی اما با اهمیتی کمتر نسبت به لیگ و جام حذفی، در سراسر فوتبال دنیاست. هدف از برگزاری این جام در کشورهای مختلف، اضافه کردن یک مسابقه جذاب همراه با جام، به یک فصل فوتبالی است. معمولا قهرمانهای لیگ و جام حذفی، دو تیم بزرگ در فوتبال هر کشور هستند و سوپرجام هم، به یک بازی حساس تبدیل میشود. در صورت قهرمانی یک تیم در هر دو جام، تیم دوم لیگ یا جام حذفی، به سوپرجام میرود. در انگلیس، تیم دوم لیگ و در ایتالیا، تیم دوم جام حذفی روبروی قهرمان دو جام قرار میگیرند تا این مسابقه و این جام، همچنان بخشی از برنامه یک فصل فوتبالی باشد.
در سالهای اخیر، کشورهای اروپایی تلاش کردهاند با تغییر فرمت سوپرجام، تعداد بازیهای آن را بیشتر کنند و حساسیت و اهمیت قهرمانی سومین جام فصل را بالا ببرند. در اسپانیا چند سالی است، سوپرجام بین 2 تیم اول لیگ و 2 تیم اول جام حذفی برگزار میشود. در صورت مشترک بودن فینالیستهای جام حذفی با تیمهای اول و دوم لیگ، فرصت حضور در سوپرجام به تیم سوم و چهارم جدول میرسد. این فصل بارسلونایی قهرمان سوپرجام اسپانیا شد که فصل پیش، در هیچکدام از دو جام به قهرمانی نرسیده بود. ایتالیا هم از فصل آینده، قرار است همین ایده را اجرا کند. تورنمنت 4 جانبهای که قهرمانی در آن، ارزش بیشتری از تک مسابقه با فرمت سابق دارد.
سازمان لیگ ایران اما، سالهاست نشان داده هدفش، کوچکتر کردن تقویم فوتبالی است. سوپرجام سالها، جایی در تقویم فوتبال ایران نداشت و حالا هم، در صورت قهرمانی یک تیم در هر دو جام، برگزار نمیشود. سال 1398 که پرسپولیس صاحب دو گانه شد، سازمان لیگ قانونی درباره سوپرجام با این شرایط نداشت. هر تصمیمی درباره حضور تیم دوم لیگ یعنی سپاهان یا تیم دوم جام حذفی یعنی داماش گیلان، میتوانست با حاشیه و اعتراض دیگر تیم همراه شود. حالا اما سالها از این موضوع گذشته و سازمان لیگ، فرصت اصلاح این قانون را داشته است. قانونی که حداقل برای فصلهای آینده، باید اصلاح شود تا این بازی جذاب، در تقویم فوتبالی ایران باقی بماند. در صورتی که این قانون اصلاح شده بود، بازی سوپرجام فصل آینده بین پرسپولیس با تیم دوم لیگ یا تیم دوم جام حذفی یعنی سپاهان و استقلال، میتوانست یکی از جذابترین بازیهای فصل آینده فوتبال ایران باشد.