متن یادداشت ژوله بدین شرح است: انگ نچسبانید به «جانبهلب رسیدهها»ی کف خیابان. اینها بچههای مایندکه میخواهند شنیده شوند. مثل ما که یک عمر خواستیم و نشنیدید.
رأی دادیم،صدای رأیمان را نشنیدید.رأی ندادیم ،صدای قهرمان را نشنیدید.دلخوش به روزنامهها بودیم که صدایی شوند بلکه حرفکی بزنند،بستینشان .نجیبترین رفقایمان را اواره کردید.
شما نیش یک طنزپرداز، تلخی یک فیلمنامه، استعاره یک شعر و ناله و یک ساز را هم تحمل نکردید. شما سر پخش یک برنامه ورزشی هم با ما جنگیدید، مدام کری و رجز میخوانید، هر روز تهدید میکنید به بستن و صیانت، به برخورد.
من دختر دارم. دخترهای ما به محافظهکاری و صبوری و بزدلی پدرانشان نیستند. آنها آیندهشان را میخواهند.
صدای این بچهها را بشنوید …با رحم و با شرم با این بچهها رفتار کنید.