محققان دریافته اند افرادی که برای پشهها جذابیت بیشتری دارند، مواد شیمیایی خاصی را روی پوست خود تولید میکنند که به بو مربوط است. خبر بد برای کسانی که آهنرباهای پشه اند، این است که آنها به مرور زمان علاقه بویایی خود را از دست نمیدهند.
لزلی ووشال، نویسنده این مطالعه، زیستشناس اعصاب در دانشگاه راکفلر در نیویورک، گفت: اگر سطوح بالایی از این مواد روی پوست خود داشته باشید، با احتمال بیشتر پشهها شما را میگزند.
ماریا النا دی اوبالدیا، نویسنده این مطالعه توضیح داد: محققان آزمایشی را طراحی کردند که رایحه افراد را در برابر یکدیگر قرار داد. یافتههای آنها روز سه شنبه در مجله Cell منتشر شد. آنها از ۶۴ داوطلب از دانشگاه و اطرافیان خواستند تا جورابهای نایلونی دور ساعد خود بپوشند تا بوی پوست خود را تشخیص دهند.
جورابها در تلههای جداگانه در انتهای یک لوله بلند قرار داده و سپس دهها پشه رها شدند.
آنها اساساً به سمت جذابترین سوژهها میروند. این مطلب بلافاصله آشکار شد.
دانشمندان یک تورنمنت دور رفت برگزار کردند و در نهایت با یک شکاف قابل توجه به پایان رسیدند. بزرگترین بویی که آهنربای پشه بود، حدود ۱۰۰ برابر جذابتر از آخرین رتبهبندی برای پشهها بود.
در این آزمایش از پشه Aedes aegypti استفاده شد که بیماریهایی مانند تب زرد، زیکا و دنگی را منتشر میکند.
محقق وشال گفت که انتظار دارد نتایج مشابهی از انواع دیگر داشته باشد؛اما برای تایید به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.
مت دی جنارو، متخصص عصبشناسی در دانشگاه بینالمللی فلوریدا که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: با آزمایش افراد مشابه در طول چندین سال، این مطالعه نشان داد که این تفاوتهای بزرگ باقی میمانند.
محقق دی جنارو گفت: به نظر میرسد که از میان موارد مورد علاقه، محققان یک عامل مشترک پیدا کرده اند: آهنرباهای پشه دارای سطوح بالایی از اسیدهای خاص روی پوست خود بودند.
محقق وشال گفت که این مولکولهای چرب بخشی از لایه مرطوب کننده طبیعی پوست هستند و افراد آنها را در مقادیر مختلف تولید میکنند.
او گفت: باکتریهای سالمی که روی پوست زندگی میکنند، این اسیدها را میخورند و بخشی از بوی پوست ما را تولید میکنند.
وشال که توسط موسسه پزشکی هاوارد هیوز حقوق میگیرد و به عنوان مدیر ارشد علمی آن خدمت میکند، گفت: شما نمیتوانید بدون آسیب رساندن به سلامت پوست خود از شر این اسیدها خلاص شوید. این موسسه همچنین از بخش سلامت و علم آسوشیتدپرس پشتیبانی میکند.
جف ریفل، عصببیولوژیست از دانشگاه واشنگتن که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این تحقیق میتواند به یافتن روشهای جدیدی برای دفع پشهها کمک کند.
او گفت: ممکن است راههایی برای قلع و قمع کردن باکتریهای پوست و تغییر بوی وسوسه انگیز انسان وجود داشته باشند.
ریفل گفت: با این حال، یافتن راههایی برای مبارزه با پشهها آسان نیست.
مطالعه مذکور این نکته را ثابت کرد: محققان آزمایشی را با پشههایی انجام دادند که ژنهایشان برای آسیب رساندن به حس بویایی آنها ویرایش شده بود.
محققان میگویند: پشهها انعطاف پذیر هستند. آنها نقشههای پشتیبان زیادی دارند تا بتوانند ما را پیدا کنند و بگزند.