این یافته نتیجه تحقیقی به رهبری پژوهشگران دانشگاه ایلینوی است که با تحلیل ویژگیهای حرکات از بازه های پیاده روی ۱۰۳ هزار و ۶۸۳ شرکت کننده به دست آمده است.
محققان متوجه شدهاند سرعت گام برداشتن فرد (مدت زمانی که طول می کشد تا فرد مسیر خاصی را طی کند) عاملی برای پیش بینی ریسک مرگ فرد در ۵ سال آینده است. افرادی با ریسک مرگ کمتر در بازه گفته شده، گام های متوسط تا قدرتمندی بر می داشتند و فعالیت های نشستنی آنها کمتر بود.
این مدل پیش بینی براساس شدت راه رفتن در بازه های کوتاه یک جانشین مؤثر برای شدت فعالیت در طول روز است. سرعت سنج های نصب شده در موبایل می توانند جهت دستگاه را ردیابی کنند که این امر به نوبه خود اجازه می دهد حرکات کاربر ردیابی شود.
این تکنیک توسط چند اپلیکیشن از جمله MoveSpring و MyFitnessPal استفاده شد و محققان با استناد به آنها این فرضیه را بیان کردند که حسگرها می توانند اطلاعاتی بیش از فعالیت فیزیکی مانند آنکه چه زمان فرد می میرد را پیش بینی کنند.
طی پژوهش شرکت کنندگان پرسشنامه هایی را درباره وضعیت سلامت فعلی شان پر کردند و در مرحله بعد حسگرهایی پوشیدنی به آنها داده شد تا به مدت یک هفته هنگام راه رفتن استفاده کنند. در بیانیه محققان آمده است: این حسگرها که روی مچ بسته می شدند با حسگرهای موبایل متفاوت هستند. حسگرهای مورد استفاده قادر به استخراج اطلاعات بیشتری درباره شدت پیادهروی از گامهای کوتاه تا بلند (یک نسخه از تست پیاده روی روزانه) هستند.
محققان توانستند به طور موفقیتآمیز، مدلهای پیشبینیکننده ریسک مرگ را تنها با ۶ دقیقه پیاده روی در روز تایید کنند. مدلهای مذکور دادههای حسگر را جمعآوری و با ویژگیهای دموگرافیک معمول ترکیب کردهاند.
مولفان تحقیق نوشتهاند: روش مقیاس پذیر ما راهی برای بررسی ملی ریسک سلامت افراد فراهم می کند.