تیم تحقیقاتی دریافتند که این متابولیت ها، مولکولی را در سطح سلولهای سرطانی فعال میکنند که سلولهای ایمنی به نام سلولهای T را به طرف خود جذب میکند. متابولیتها همچنین میتوانند وارد هسته سلولهای سرطانی شده و DNA آنها را تغییر دهند که این تغییر، بیشتر توجه سیستم ایمنی را به خود جلب میکند.
کریستی بیکر، دانشیار گروههای انکولوژی و میکروبیولوژی پزشکی و ایمونولوژی توضیح میدهد: آنچه ما دیدیم این است که این محصولات یک مولکول کلیدی را روی سلولهای تومور تنظیم میکنند که سلولهای T مستقیماً با آن تعامل دارند؛ بنابراین راهی برای سلولهای T فراهم میکند تا تشخیص دهند که سلول تومور وجود دارد، مشکلی وجود دارد و میخواهند آن را از بین ببرند.
بیکر میگوید: محصولات همچنین تغییراتی را در بیان ژن سلول ایجاد میکردند که تعاملات بین سلولهای سرطانی و سیستم ایمنی را هماهنگ میکند.
سرطان کولورکتال دومین سرطان کشنده برای مردان و سومین سرطان برای زنان است، طبق آمار انجمن سرطان کانادا که تخمین میزند در سال ۲۰۲۲، ۹۴۰۰ کانادایی بر اثر آن جان خود را از دست دادند. کورتنی موات، کارآموز بیکر، این تحقیق را رهبری کرد و آن را با کمک سه دانشجوی کارشناسی انجام داد.
بیکر توضیح میدهد: ما زیاد میشنویم که رژیم غذایی سرشار از فیبر بسیار مفید است و به طور بالقوه ما را در برابر سرطان محافظت میکند، بنابراین بخشی از سؤالی که میپرسیدیم این بود که فیبر چگونه میتواند در محافظت از سرطان نقش داشته باشد.
این تیم دو تا از فراوانترین متابولیتهای تولید شده توسط باکتریهای روده را هنگام هضم فیبر غذایی، بوتیرات و پروپیونات، آزمایش کردند. محققان سلولهای سرطانی روده بزرگ موشها را در معرض متابولیتها قرار دادند تا اثرات ماندگار آنها را مشاهده کنند. آنها همچنین متابولیتها را روی سلولهای سرطانی انسان در آزمایشگاه آزمایش کردند تا نتایج را تأیید کنند.
بیکر خاطرنشان میکند: من واقعاً از این واقعیت شگفت زده شدم که پاسخ بسیار قوی و قابل تکرار بود. بیکر قصد دارد به تحقیقات خود برای درک بهتر مکانیسمهای درگیر در پاسخ ادامه دهد، به این امید که روزی شاهد استفاده از این تحقیقات برای توسعه آزمایشهای پیش آگهی یا درمانهای جدید سرطان باشد. او متابولیتها را در غلظتهای مختلف آزمایش میکند و آنها را با روشهای ایمونوتراپی ترکیب میکند تا ببیند چقدر در برابر انواع مختلف سلولهای سرطانی موثر هستند.
او توضیح میدهد، و خاطرنشان میکند که صرف خوردن فیبر بیشتر احتمالاً به اندازه کافی متابولیتهای هدف را تولید نمیکند: به عنوان مثال، اگر بیماری را پیدا کنیم که تعداد زیادی از باکتریهایی که به طور طبیعی این متابولیتهای خاص را تولید میکنند ندارد، شاید بتواند قرصی مصرف کند که اساساً همان مسیرها را برای تقویت پاسخ ایمنی ایجاد کند.