چنین تسهیلاتی در شرایطی داده میشود که تورم ترکیه به بیش از ۸۰ درصد رسیده و این تورم در بازار مسکن به حدود ۱۹۰ درصد هم رسیده است. تورم ۱۹۰ درصدی ملکی در کنار تسهیلات با بهره ۱۱ درصدی چیزی شبیه به شوخی میماند. به زبان سادهتر اگر قرار باشد تورم ملکی در همین سطح بماند، اعطای وام با نرخ بهره ۱۱ تا ۲۵ درصدی، مانند این میماند که دولت ملک را با تخفیف ۶۰ درصدی و به صورت اقساطی میفروشد. البته این تخفیف نه از جیب دولت است و نه از جیب سازندگان بلکه از پولهای مردم و با ضرر رساندن به نظام بانکی است.
به عبارتی اردوغان برای داغ ماندن کاسبی رفقایش بیش از نیمی از هزینه خانه را به دوش نظام بانکی و در مرحله بعد به دوش همه مردم گذاشته است. در ماه می که اردوغان خبر از وامهای جدید برای بخش مسکن داده بود تعداد معاملات ماهانه ملک در ترکیه به ۱۲۰ هزار واحد کاهش یافته بود. عددی که در ماه بعدی به حدود ۱۵۰ هزار واحد رسید. همچنین از آن هنگام تا پایان ماه آگوست، یعنی ظرف ۳ ماه، مسکن در ترکیه ۲۸ درصد گران شد و قیمت دلاری مسکن هم با گذر از مرز تاریخی ۸۰۰ دلاری که بارها مسکن ترکیه را نگه داشته بود، گذر کند. (بخوانید: پایان جذابیت مسکن ترکیه) به این ترتیب اردوغان با وعدههایی مانند خانهدار کردن مردم، ساخت مسکن ارزانقیمت، رشد اقتصادی با موتور بازار مسکن طی دو دهه گذشته تلاش کرده جیب رفقایش را پر پولتر از همیشه کند.