پورشه میلیاردی شام شب موش نحیف شد با عجیب ترین ساعت ها در موزه زمان تهران آشنا شوید!
موزه تماشاگه زمان، مثل تونل زمان است. آدم را می‌برد به سالیان دور؛ وقتی که انسان‌ها با ساعت آفتابی گذر زمان را محاسبه می‌کردند. اینجا همه جور ساعتی پیدا می‌شود؛ از ساعت‌های مچی و مکانیکی تا ساعت کشتی و حتی ساعت‌های متعلق به چهره‌های مشهور. با گشتی در این موزه جالب همراه ما باشید.
موزه تماشاگه زمان فقط مکانی برای علاقه‌مندان به انواع ساعت نیست. در همان بدو ورود به محوطه موزه، عمارت آب‌رنگ موزه تماشاگه زمان، از بازدیدکنندگان دل می‌برد. بنایی دو طبقه که اگرچه کمیاب‌ترین و متنوع‌ترین ساعت‌ها را در دل خود جای داده، خود نیز هویتی منحصربه‌فرد دارد. عمارتی با ترکیب معماری دوره قاجار و معماری مدرن که برای تماشای جزئیات آن هم باید حسابی وقت بگذارید. بهتر است پیش از ورود به ساختمان موزه، درباره تاریخچه و نحوه ساخت این عمارت بدانید.
«حسین خداد» تاجر، صنعت‌گر و مالک میدان بار مرکزی تهران، سال ۱۳۴۶ باغی ۶ هزار مترمربعی از اراضی باغ فردوس را از «معیرالممالک» داماد ناصرالدین‌شاه خرید. او عمارت خشت و گلی داخل باغ را که قدمتش به دوران محمدشاه می‌رسید با بهره‌گیری از بهترین استادان گچ‌بری و کاشی‌کاری در طول ۱۰ سال مرمت کرد. خداد، پس از مرمت یک طبقه به عمارت افزود و آن را محل زندگی خانواده‌اش تبدیل کرد. این عمارت پس از پیروزی انقلاب در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت و از سال ۱۳۷۸ به نخستین موزه ساعت ایران تبدیل شد.
ترکیب ساعت با هنرهای میناکاری و مجسمه‌سازی
برای بازدید از بخش‌های مختلف موزه زمان باید حسابی وقت بگذارید. تماشای جزئیات معماری عمارت آب‌رنگ در کنار گشت و گذار در موزه و بازدید از ساعت‌های دوره‌های مختلف تاریخی به زمان زیادی لازم دارد. در کنار بازدید از انواع ساعت‌ها می‌توانید از تزیینات زیبای روی سقف عمارت نهایت لذت را ببرید. گچ‌بری‌های این بخش در نتیجه طرحی ذهنی هستند که طبق اسناد موجود، استادان گچ‌بری به‌صورت خوابیده این تزیینات را پیاده کرده‌اند. بازدید از موزه زمان اما از محوطه پر دار و درخت آن شروع می‌شود؛ جایی که در آن انواع مختلفی از ساعت‌های شنی، آفتابی و سوختی قرار دارد. از ساعت آفتابی که ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شده بود و به واسطه تابش آفتاب شروع به کار می‌کرد تا ساعت آبی که به واسطه جریان یکنواخت آب کار می‌کرد و در مصر باستان از آن به عنوان اندازه‌گیری زمان در دادگاه استفاده می‌شد.
در بد ورود به طبقه اول عمارت اما ساعت‌های مکانیکی، وزنه‌ای، کوکی، ساعت‌های رومیزی، دیواری و ایستاده، اولین شگفتانه موزه تماشاگه زمان برای بازدیدکنندگان است. در این طبقه، ساعت‌ها تلفیقی از هنر و صنعت را پیش روی شما قرار می‌دهند. در واقع می‌توانید تلفیقی از هنرهای مختلف نظیر مجسمه‌سازی، میناکاری، معرق و… با صنعت ساعت‌سازی را به‌وضوح مشاهده کنید.
ساعت آفتابی را می‌توانید در محوطه موزه پیدا کنید. ابزاری که ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شد. شاخصی چوبی در این نوع ساعت‌ها وجود دارد که در اثر تابش آفتاب، سایه آن روی سطح افقی می‌افتد و به این ترتیب زمان مشخص می‌شود.
ساعت مچی پروفسور حسابی اینجاست
شگفتی‌های بیشتر موزه زمان، اما در طبقه دوم عمارت در انتظار بازدیدکنندگان است؛ جایی که ساعت شخصی و اهدایی شمار زیادی از افراد مشهور از جمله ساعت پروفسور حسابی، داود رشیدی، محمدعلی کشاورز و... را می‌توانید پشت محفظه‌های شیشه‌ای موزه تماشا کنید. ساعت‌های متفاوت دیگری نیز در این طبقه در معرض نمایش قرار دارد؛ از ساعت‌های مچی، جیبی و سفارشی تا ساعت‌های متفاوتی مانند ساعت کشتی، سات آفتابی، شنی، سوختنی و یا یک ساعت متفاوت با عنوان ساعت کارت‌زنی که توسط یک شرکت آمریکایی برای ثبت ورود و خروج کارکنان ساخته شده بود. این ساعت منحصربه‌فرد با کلید مخصوصی کار می‌کرد که کارمندان هنگام ورود و خروج در سوراخ جلوی ساعت می‌کردند و شماره روی کلید به‌همراه زمان روی نوار کاغذی داخل دستگاه ثبت می‌شد. همچنین در طبقه دوم عمارت موزه می‌توانید سیر تکامل انواع ساعت‌های مکانیکی اروپایی متعلق به سده‌های هفدهم تا بیستم میلادی را هم ببینید.
آثاری از چهره‌های سرشناس نیز در این موزه وجود دارد. افرادی مثل جمشید مشایخی، محمد علی کشاورز، داوود رشیدی، مصطفی رحماندوست، دکتر حسابی، شهید آوینی، شهید مهدی باکری و... به موزه اهدا کرده‌اند.
در طبقه دوم عمارت آثار متفاوتی که با ترکیب قطعات ساعت‌ها ساخته شده است، چند دقیقه‌ای بازدیدکنندگان را محو تماشام می‌کند. «هوشنگ فروتن» هنرمندی است که با استفاده از قطعات ساعت‌های بدون استفاده و قدیمی، هنر جالب و متفاوتی را عرضه کرده که به یکی از بخش‌های جذاب این موزه تبدیل شده است. همچنین بخشی از عمارت به اسنادی درباره گاه‌شماری جلالی و پیشینه آن در ایران اختصاص دارد. در بخشی از عمارت اما انواع تقویم‌ها از سراسر دنیا به نمایش گذاشته شده است؛ نمونه‌هایی از تقویم‌های ساده و باستانی، ظروف سنجش زمان، اسطرلاب‌ها و حتی معرفی تقویم‌نویسان برجسته دنیا. همچنین ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخدار ایرانی یعنی کتیبه بیستون هم در این موزه نگهداری می‌شود.
ساعت جیبی میرزا محسن خان از رجال معروف دوره ناصرالدین شاه ساخت قرن ۱۹ میلادی
ساعت روغنی از آن ساعت‌های متفاوت موزه زمان است. این ساعت مخزنی مدرج بود که در آن روغن می‌ریختند. وقتی فیتیله ساعت روشن می‌شد، با سوختن روغن، زمان از روی درجه‌های روی مخزن مشخص می‌شد.
یکی دیگر از ساعت‌های عجیب و غریب این موزه «قایق اژدها» است. یک ساعت سوختنی مخصوص چینی‌ها که شبیه به قایق است. در این ساعت، شمعی خوابیده در میانه قایقه و نیز وزنه‌هایی با فواصل معین در راستای قایق قرار داده شده است. وقتی شمع می‌سوخت، به تدریج ریسمان‌های که وزنه به آنها متصل بود هم می‌سوختند و معیار تشخیص زمان تعداد وزنه‌هایی بود که می‌افتادند و صدای دنگ دنگ تولید می‌کردند.
چطور به موزه زمان برویم؟
موزه ساعت یا همان تماشاگه زمان در خیابان ولی‌عصر(عج)، خیابان سرلشکر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی قرار دارد. اگر از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنید، ایستگاه بی. آر. تی باغ فردوس نزدیک‌ترین ایستگاه به موزه زمان است. از ایستگاه باغ‌فردوس ۵۰۰متر تا موزه زمان، راه دارید.
تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان را با نصب اپیلکیشن خبرخوان گردون به سهولت دنبال کنید.
اخبار مرتبط
پیشنهاد ویژه
مجله زندگی
ویدئو
ارسال نظر
پربازدیدترین
آخرین اخبار
خواندنی ها
وب گردی
نیازمندیها
دیگر رسانه ها