۱۴ سال قبل در چنین روزهایی دو چهره بزرگ و فراموشنشدنی پرسپولیس و تیم ملی به شدت علیه یکدیگر موضعگیری کرده بودند.
هنگامی که علی دایی در اوایل دی سال ۸۸ سرمربی پرسپولیس شد و به جای زلاتکو کرانچار روی کار آمد، کاملا بدیهی بود که کادر فنی موردنظر خودش را بیاورد و به همین خاطر احمدرضا عابدزاده مربی دروازهبانان پرسپولیس در دوره کرانچار را نخواست. این مسئله با واکنش عابدزاده همراه شد.
سنگربان اسبق پرسپولیس و تیم ملی که در دوره کرانچار مربی گلرهای این تیم بود ابتدا علیه دایی مصاحبه کرد و پس از آن هم تاکید داشت اگر باشگاه نمیخواهد با او همکاری کند، باید مطالباتش را بپردازد. در چنین اوضاعی، جلسهای داخل باشگاه پرسپولیس گذاشته شد و پس از آن علی دایی حرفهایی را بر زبان آورد که مشخص شد کار او با عابدزاده تحت شرایطی جور نمیشود.
سرمربی وقت پرسپولیس پس از پایان آن نشست به خبرنگاران گفت: آقای عابدزاده با باشگاه قرارداد دارد و اگر بخواهد میتواند در تمرینات پرسپولیس حاضر شود، ولی اجازه نشستن روی نیمکت ما را ندارد بلکه فقط میتواند از تمرینات یادداشتبرداری کرده و آن را در اختیارمان بگذارد تا استفاده کنیم!
در واقع با این تصمیم یک عده میخواستند کاری کنند که عابدزاده خودش ول کند و از پرسپولیس برود و البته باید به علی دایی هم حق داد تا کادرفنی مدنظرش را شخصا انتخاب کند.
دایی همچنین در همان مصاحبه که ۱۱ اسفند ماه در خبرورزشی منتشر شده بود از لیست افشین قطبی سرمربی وقت تیم ملی نیز گلایه کرد و گفت: خیلیها از این فهرست ناراحت هستند و من به عنوان سرمربی پرسپولیس باید از حقوق شاگردانم دفاع کنم.