«مراسم قاشق زنی» از قدیم در برنامه‌ی ما ایرانی‌ها جا خوش کرده است! همیشه در شب چهارشنبه سوری که درواقع شب آخرین چهارشنبه سال (روز سه شنبه، به وقت شام!)است یک خانم چادر روی صورتش می‌انداخت تا به صورت ناشناس باقی بماند و به در خانه‌ها می‌رفت و با قاشق به پشت کاسه یا قابلمه فلزی خود که از جنس روی یا مس بود می‌کوبید. صاحبخانه با شنیدن صدای قاشق زنی به دم در می‌آمد و کاسه او را از شیرینی، شکلات، آجیل یا هرچه سخاوتش بود پر می‌کرد. از رازهای این مراسم در این بود که صورت فرد قاشق زن نباید دیده می‌شد و دو طرف کوچکترین حرفی با هم نمی‌زدند و به سکوت برگزار می‌شد.
این مراسم نمادین در زمان‌های دور هرسال اجرا می‌شد و البته دیگر در دهه‌های اخیر کسی به انجام آن نمی‌پردازد و فقط اسمی از آن باقی مانده است. امروزه گاهی جوانان برای شوخی و خنده آن را انجام می‌دهند و به آن صورت طنز می‌بخشند. ولی این مراسم در زمان پایه گذاری پیامی در پشت خود داشته است. گفته می‌شود منظور از این حرکت در یک باور قدیمی ریشه دارد به معنی اینکه گذشتگان در این روز به سراغ بازماندگان خودشان آمده و نوید روزهای خوش و بابرکت را می‌دهند.
