آمار هفت سال قبل میگوید ۲.۵ میلیون خانه خالی در ایران وجود دارد که حدود ۱۰ برابر کشور انگلیس است. در حال حاضر کشورهای توسعه یافته از ابزار مالیات بر خانههای خالی به منظور کنترل قیمتها و کاهش فشار تقاضا بر بازار مسکن استفاده میکنند. گفته میشود در تایوان هر یک درصد مالیات خانههای خالی باعث کاهش ۴ تا ۸ درصدی قیمتها در بازار مسکن میشود.
رویای اخذ مالیات از خانههای خالی در ایران به سال ۱۳۵۲ برمیگردد؛ طرحی که در سال ۱۳۶۶ نیز به قانون تصویب شد، اما به دلیل نبود مکانیزم اصولی هرگز شکل اجرا به خود نگرفت.
از چهار سال قبل طرح مالیات بر واحدهای خالی از سکنه در دستور کار دولت و مجلس قرار گرفت. ۱۵ مرداد ۱۳۹۹ ساز و کار اخذ مالیات از خانههای خالی در قالب اصلاح ماده ۵۴ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب سال ۱۳۶۶ به تصویب بهارستاننشینان رسید.
طبق این قانون مالکان واحدهای مسکونی که واقع در کلیه شهرهای بالای ۱۰۰ هزار نفر جمعیت که به استناد سامانه ملی املاک و اسکان کشور موضوع تبصره (۷) ماده (۱۶۹) مکرر این قانون، در هر سال مالیاتی در مجموع بیش از چهار ماه به عنوان خانه خالی شناسایی شوند، به ازای هر ماه بیش از زمان مذکور، بدون لحاظ معافیتهای تبصره (۱۱) ماده (۵۳) این قانون، به صورت ماهانه مشمول مالیاتی برمبنای مالیات بر درآمد اجاره به شرح زیر میشوند: