یک کشف شگفت انگیز درباره «بتهوون»

دانشمندان در کمال شگفتی دریافتند که علیرغم جایگاه مشهور بتهوون به عنوان یکی از بزرگترین آهنگسازان تاریخ، مشخصه‌های ژنتیکی موسیقایی او در مقایسه با نمونه‌های جمعیتی مدرن امتیاز قابل توجهی نداشته و در دسته پایین‌تری نسبت به مابقی مردم قرار می‌گیرد.

تارا هنچوویچ، محقق مقطع دکترا در برنامه ژنتیک انسانی در دانشگاه تورنتو، در این خصوص گفت: «ما از دی‌ان‌ای بتهوون برای محاسبه امتیاز چند ژنی به عنوان شاخصی برای تعیین سطح استعداد ژنتیکی همگام‌سازی ضرباهنگ‌ها استفاده کردیم.»

وی اضافه کرد: «جالب است که بتهوون، یکی از مشهورترین موسیقی‌دانان تاریخ، در مقایسه با نمونه‌های جمعیتی مؤسسه کارولینسکا در سوئد و مخزن بیو وی‌یو [یکی از بزرگترین بانک‌های اطلاعات ژنتیکی افراد در تنسی آمریکا]امتیاز غیرقابل توجهی در زمینه ذوق موسیقی داشته است.»

سیمون فیشر، از نویسندگان ارشد این مطالعه در موسسه ماکس پلانک، با این حال به اتکای بیش از حد به آزمایش‌های ژنتیکی برای تعیین توانایی‌های فردی انسان‌ها هشدارداد و گفت این روش‌های ژنتیکی هنوز محدودیت‌های قابل توجهی دارند.

او با بیان اینکه امتیاز چند ژنی پایین بتهوون برای همگام‌سازی ضرباهنگ از نبوغ موسیقی او نمی‌کاهد، گفت: «اگر کسی ادعا کند که می‌تواند با یک آزمایش ژنتیکی تعیین کند فرزندتان از نظر موسیقایی استعداد دارد یا نه، باید به او شک کنید.»

در حالی که مطالعات پیشین میانگین وراثت‌پذیری ۴۲ درصد را برای موسیقی پیدا کرده‌اند، محققان در پژوهش جدید گفته‌اند که عوامل فرهنگی، محیطی و ماهیت چندوجهی موسیقیایی نیز باید در درک ویژگی‌های انسانی او مورد بررسی قرار گیرد.

آنان تصریح کرده‌اند که هنوز نمی‌توان مطمئن بود چه میزان از نبوغ او حاصل استعداد ژنتیکی و چه میزان نتیجه تمرین‌ها و ممارست‌های او بوده است.

زندگی‌نامه نویسان بتهوون بار‌ها به شیوه آموزشی طاقت‌فرسا و سختگیرانه پدر او، به عنوان نخستین معلمش، اشاره کرده‌اند. این تعالیم موسیقی که از پنج سالگی او شروع شدند، به گونه‌ای بودند که غالبا بتهوون را به گریه می‌انداختند.

نتایج این مطالعه به تازگی در نشریه علمی «Current Biology» منتشر شده است.