باور‌های اشتباه در تربیت فرزندان تازه متولد شده

نوزادانی که توسط والدین شان بغل می‌شوند اطمینان خاطر پیدا می‌کنند که هر زمان که به والدین شان نیاز داشته باشند آن‌ها حی و حاضر خواهند بود، بنابراین دیگر نیازی به رها نکردن والدین شان نمی‌بینند.

محبت کردن به نوزاد خود به او کمک می‌کند که بتواند احساسات خود را مدیریت کند و اعتماد به نفس پیدا کند. به علاوه این امر ریسک بروز مشکلات روحی را برای فرزندتان در آینده کاهش می‌دهد؛ بنابراین در بغل کردن نوزادتان و بازی با او مضایقه نکنید، چون این کار‌ها به مستقل‌تر شدن فرزندتان کمک می‌کند.

۲- بچه‌ای که گریه می‌کند را باید به حال خودش گذاشت تا خودش دست از گریه کردن بکشد

نوزادانی که هنگام گریه کردن به حال خود گذاشته می‌شوند، شاید دست از گریه کردن بکشند، اما شواهد می‌گوید ممکن است به دلیل عدم واکنش والدین، احساس پریشانی کنند.

همه‌ی نوزادان در موقعیت‌های مختلف شروع به گریه کردن می‌کنند و بعضی از آن‌ها در مقایسه با بقیه، مدت بیشتری را گریه می‌کنند؛ بنابراین مهم است که نوزاد خود را با فرزندان دیگران مقایسه نکنید.

۳- همه‌ی بچه‌ها باید تمام شب را خواب باشند

الگو‌های خواب نوزادان با بزرگسالان متفاوت است و بیدار شدن آن‌ها در نیمه‌های شب امری طبیعی است.

بعضی نوزادان مدت بیشتری را می‌خوابیند و بعضی نوزادان هم مدت کمتری.

واکنش به بیدار شدن آن‌ها با محبت و گرمی برای ایجاد پیوند والد – فرزندی و رشد کودک اهمیت زیادی دارد.
‌
می‌توانید با تکان دادن نوزادتان، آرام صحبت کردن یا آواز خواندن، نوزادتان را آرام کنید.

۴- پیوند والد – فرزندی فوراً شکل می‌گیرد

بعضی والدین انتظار دارند یک ارتباط فوری جادویی با نوزاد خود برقرار کنند، در حالی که حقیقت این است که هیچ ایرادی ندارد اگر این اتفاق فوراً رخ ندهد.

این امر می‌تواند زمان بر باشد، بخصوص اگر پیش‌تر در زندگی خود تجربیات دشواری داشته اید، یا سقط جنین، مرگ نوزاد یا مشکل ناباروری را تجربه کرده باشید.

به علاوه، اگر خود با مشکلات روحی درگیر بوده باشید، طبیعی است که این ارتباط فوراً شکل نگیرد.

گاهی، صرفاً نیاز دارید که از خود زایمان بهبود یابید.

کار‌های ساده‌ای هست که به ایجاد ارتباط با نوزاد خود کمک می‌کنند، مانند: بغل کردن، تماس پوستی، غذا دادن و بازی کردن.

به خودتان فرصت دهید.

۵- خسته شدن از رسیدگی به بچه چیز بدی است

مراقبت از یک نوزاد می‌تواند چالشی تمام عیار باشد، بخصوص اگر احساس خستگی کنید.

از کمک خواستن از دیگران واهمه نداشته باشید. می‌توانید از خانواده یا دوستان تتان بخواهید که نیم ساعتی مراقب فرزندتان باشد تا شما استراحتی کنید.

این کار فرصتی فراهم می‌کند تا رابطه‌ی خوبی میان نوزادتان و اعضای خانواده و دوستان تان شکل بگیرد.

به علاوه، با این کار فرزندتان متوجه می‌شود که هر زمان که از او دور باشید، حتماً پیشش باز خواهید گشت.

۶- احساسات منفی را باید دور کرد

همچون بزرگسالان، نوزادان هم باید بتوانند ناراحتی، درد و احساس اذیت شدن را درست مانند شادی و هیجان ابراز کنند.

واکنش شما به گریه‌های نوزادتان باید باید محبت و دلگرمی همراه باشد، چون این کار به فرزندتان نشان می‌دهد که ابراز احساسات منفی ایرادی ندارد.

این کار می‌تواند رشد عاطفی فرزندتان را تقویت کند.

سعی کنید واکنش‌ها و احساسات نوزادتان را تقلید کنید. مثلاً اگر خوشحال است شما هم لبخند بزنید و اگر احساس خستگی می‌کرد، ناامید نشوید. همه‌ی ما گاهی اینطور می‌شویم.

۷- اگر بچه گریه کرد حتماً تقصیر شما است

بسیاری از نوزادان بیشتر اوقات را گریه می‌کنند و والدین هم از بابت آن نگران می‌شوند. اما سعی کنید نگران نشوید، چون فرزندتان به مرور ثبات بیشتری پیدا خواهد کرد.

شما مرتکب اشتباهی نشده اید و تقصیری ندارید.

نوزادان با هم متفاوت اند، اما تلاش زیادی برای درک شدن توسط والدین شان می‌کنند.

از زبان بدن فرزندتان، حالت‌های چهره، صدا‌ها و گریه هایش یادداشت بردارید، چون نوزاد شما با همین‌ها به شما می‌گوید که به چه چیزی نیاز دارد.

شاید در ابتدا چالش بزرگی به نظر برسد، اما تعجب خواهید کرد که چقدر زود یاد می‌گیرید که گریه‌ها و حرکات مختلف فرزندتان چه معنایی دارند.