دود عملی نشدن قانون رتبه‌بندی معلمان به چشم چه کسانی می‌رود؟

روزنامه اعتماد در مطلبی با عنوان «رتبه‌بندی معلمان و سال تحصیلی آینده» به قلم محمد داوری این گونه آورده است:

خرداد هم به پایان رسید ولی از عملی شدن وعده دولت و مجلس به معلمان خبری نیست و به‌رغم سپری شدن حداکثر مهلتی که مجلس به دولت داده شده بود و تدوین آیین‌نامه مربوطه در دولت بعید به نظر می‌رسد مزایای رتبه‌بندی در فیش حقوقی خردادماه معلمان منظور و احکام آنان صادر شود. هر چند طرح رتبه‌بندی معلمان از مسیر و فلسفه اصلی خود که ربطی به معیشت معلمان نداشت و هدفش ایجاد رقابت و انگیزه برای بهبود عملکرد معلمان بود، خارج شده است و هر چند آنچه در ابتدا طراحی شده بود با آنچه قرار است اجرایی شود مانند همان فیل بی‌دم و اشکم است، اما این نگرانی وجود دارد که سال تحصیلی آینده که حدود سه ماه دیگر آغاز می‌شود متاثر از این بی‌تدبیری مثل سال تحصیلی جاری پر از چالش و تنش شود. تجربه سال‌های اخیر و سماجت معلمان در مطالبه‌گری نشان داده است که اگر حداقل پاسخ‌ها به این صنف داده نشود، تحرکات اعتراضی و کنش‌های صنفی آنها ادامه خواهد داشت و اگر این‌گونه باشد سال تحصیلی جدید که پس از سه سال کرونایی انتظار می‌رود با حضوری شدن کلاس‌ها و تلاش مضاعف معلمان آسیب‌های دوره کرونا کمی جبران شود، بیم آن می‌رود که تنش‌های ناشی از بی‌تدبیری‌ها و بدقولی‌های مسوولان کاسه‌اش سر دانش‌آموزان بشکند. به‌‌رغم نگرش‌ها و انتظاراتی که مسوولان و مدیران از طرح رتبه‌بندی دارند معلمان فقط از منظر معیشتی به این طرح می‌نگرند، چراکه آنها بر این باورند که حقوق و مزایای معلمان مطابق نرخ تورم و میانگین دریافتی کارکنان دولت در سال‌های اخیر افزایش نیافته و قانون مدیریت خدمات کشوری یا همان نظام هماهنگ پرداخت هم اجرایی نشده است لذا با هر نام و با هر طرح و لایحه‌ای که بر حقوق آنها افزوده شود موافق هستند و از آن استقبال می‌کنند اما فقط با نگرش معطوف به جبران عدم افزایش‌های سال‌های گذشته.

دولت و مجلس به ویژه وزیر آموزش و پرورش و اعضای کمیسیون آموزش باید بدانند که طولانی شدن اجرای طرحی که قرار بود از ابتدای سال گذشته عملی شود و بعد وعده اجرای آن از مهر گذشته را دادند و بعد هم گفته شد که از ابتدای سال جاری اجرایی خواهد شد، دودش به چشم بیش از 15 میلیون دانش‌آموز و خانواده‌هایی می‌رود که با هزاران امید و آرزو فرزندان‌شان را روانه مدارس می‌کنند، مدارسی که در همین وضعیت نیز ناکارآمد هستند و با معلمان ناراضی و معترض ناکارآمدتر خواهند شد. لذا انتظار می‌رود تابستان را فرصتی برای جلب رضایت و ایجاد امید به معلمان دانسته و مهر آینده و سال تحصیلی جدید را پس از سه سال کرونایی و در شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی با نشاط آغاز کرده تا کودکان و نوجوانان این مرز و بوم بیش از این آسیب نبینند.

انتهای پیام