زامبی‌ها به واقعیت بدل می‌شوند ؟

برای مطالعه میکروب‌های در حال ظهور، اکنون دانشمندان تعدادی از این «ویروس‌های زامبی» را از یخ‌های همیشگی سیبری احیا کرده‌اند، از جمله یکی از آن‌ها که تقریباً ۵۰ هزار سال قدمت دارد، رکوردی برای بازگشت یک ویروس منجمد به حالتی که می‌تواند ارگانیسم‌های دیگر را آلوده کند.

تیم پشت این کار، به سرپرستی ژان ماری آلمپیک، میکروبیولوژیست از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه، می‌گوید که این ویروس‌های زنده‌کننده به طور بالقوه تهدیدی قابل توجه برای سلامت عمومی هستند و برای ارزیابی خطر این عوامل عفونی باید مطالعات بیشتری انجام شود.

محققان در مقاله خود می نویسند:" یک چهارم نیمکره شمالی زیر زمین یخ زده دائمی است که به آن منجمد دائمی می گویند."

به دلیل گرم شدن آب و هوا، ذوب غیرقابل برگشت یخ‌های دائمی باعث آزاد شدن مواد آلی منجمد تا یک میلیون سال می‌شود که بیشتر آنها به دی اکسید کربن و متان تجزیه می‌شوند و اثر گلخانه‌ای را بیشتر می‌کنند.

ویروس آمیب ۴۸۵۰۰ ساله در واقع یکی از ۱۳ موردی است که در یک مطالعه جدید کشف شده‌است؛ محققان دریافتند که هر یک از ویروس های شناخته شده دیگر از نظر ژنوم با دیگری متمایز است.

در حالی که ویروس رکوردشکنی در زیر دریاچه پیدا شد، مکان‌های استخراج دیگر که مورد مطالعه قرار گرفتند شامل پشم ماموت و روده یک گرگ سیبریکه همگی در زیر یخ‌های دائمی مدفون بودند نیز شامل ویروس‌هایی بودند. این تیم با استفاده از کشت‌های زنده تک سلولی آمیب، ثابت کرد که ویروس‌ها هنوز هم پتانسیل بیماری‌زای عفونی را دارند.

ما همچنین شاهد انتشار تعداد زیادی باکتری در محیط هستیم، اما با توجه به آنتی‌بیوتیک‌هایی که در اختیار داریم، می‌توان گفت که آنها کمتر تهدیدکننده هستند. یک ویروس جدید - مانند SARS-CoV-۲ - می تواند برای سلامت عمومی بسیار مشکل ساز باشد، به خصوص که قطب شمال پرجمعیت تر می شود.

محققان می نویسند: "وضعیت در مورد بیماری های گیاهی، حیوانی یا انسانی که به دلیل احیای یک ویروس ناشناخته باستانی ایجاد می شود بسیار فاجعه بارتر خواهد بود."

اکتشاف در سیبری همچنین منجر به کشف یک پاندورا ویروس شد، غولی که به اندازه کافی بزرگ بود که با استفاده از میکروسکوپ نوری قابل مشاهده باشد؛ ویروس احیا شده Pandoravirus yedoma نامگذاری شده است که اندازه آن و نوع خاک دائمی یخبندان که در آن یافت شده است را تایید می‌کند.

بسیاری از ویروس هایی که با ذوب شدن یخ منتشر می شوند برای ما کاملا ناشناخته خواهند بود، اگرچه باید دید این ویروس ها پس از قرار گرفتن در معرض نور، گرما و اکسیژن محیط بیرون چقدر مسری خواهند بود. اینها همه زمینه هایی هستند که می توانند در مطالعات آینده مورد بررسی قرار گیرند.

اریک دلوارت، ویروس شناس از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، موافق است که این ویروس های غول پیکر تنها شروعی هستند برای کشف آنچه در زیر یخ های دائمی پنهان شده است. اگرچه دلوارت در مطالعه فعلی شرکت نداشت، اما او تجربیات زیادی در احیای ویروس های گیاهی باستانی دارد.

دلوارت به نیوساینتیست گفت:" اگر نویسندگان واقعاً ویروس‌های زنده را از یخ‌های دائمی باستانی جدا می‌کنند، این احتمال وجود دارد که ویروس‌های پستانداران کوچکتر و ساده‌تر نیز در حالت یخ زده برای چندین سال زنده بمانند."