جست‌وجوی نشانه‌های حیات در سیاره جهنمی

 اولین ماموریت اختصاصی زهره امسال انجام نخواهد شد. ماموریت راکت لب (Rocket Lab) که ابتدا قرار بود ماه گذشته انجام شود، دست کم تا ژانویه ۲۰۲۵ به تعویق افتاد.

راکت‌ لب ماموریت برنامه‌ریزی‌شده زهره خود را در آگوست ۲۰۲۰ اعلام و سپس جزئیات آن را در مقاله‌ای که دو سال بعد در مجله «Aerospace» منتشر شد، تشریح کرد. هدف اصلی بررسی جو زهره برای جستجوی شرایط مورد نیاز برای وجود حیات است.

زهره، داغ‌ترین سیاره منظومه شمسی، به طور کلی یک سیاره جهنمی در نظر گرفته می‌شود که دمای سطح آن به اندازه‌ای بالا است که سرب را ذوب می‌کند. با وجود این برخی سرنخ‌های به دست آمدهنشان می‌دهد که حیات میکروبی احتمالا بالای آسمان زهره، جایی که شرایط بیشتر شبیه زمین است، وجود داشته باشد.

در سال ۲۰۲۰، محققان نشانه‌هایی از فسفین را در ابرهای زهره کشف کردند. این امر هیجان زیادی ایجاد کرد، زیرا اینجا روی زمین، این ترکیب سمی بی‌رنگ و قابل اشتعال در باتلاق‌ها و مکان‌های دیگر به عنوان محصول جانبی حیات میکروبی یافت می‌شود.

پیتر بک، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت راکت لب، کشف فسفین کاتالیزوری بود برای اینکه باید برای جستجوی حیات به زهره برویم.

کشف فسفین زهره - ادعایی که امروزه مورد مناقشه است - به تجدید علاقه علمی به دومین سیاره منظومه شمسی کمک کرد. به عنوان مثال، ناسا در حال توسعه دو ماموریت زهره، داوینچی و وریتاس است که قرار است در اواخر دهه ۲۰۲۰ و اوایل دهه ۲۰۳۰ انجام شوند.

کاوشگر پیشنهاد شده توسط راکت لب، یک شرکت پرتاب مستقر در کالیفرنیا، قبل از فضاپیماهای ناسا به زهره می‌رسد و همچنین بسیار ارزان‌تر است. هزینه این ماموریت توسط راکت لب، موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و خیرین تامین می‌شود و تخمین زده می‌شود که فقط ۱۰ میلیون دلار هزینه داشته باشد. این تنها ۱٪ از هزینه ترکیبی تخمینی هر دو ماموریت آینده ناسا در زهره است.

این کاوشگر کوچک، به اندازه ۳۸ سانتی متر و فقط کمی بزرگتر از حلقه بسکتبال با وزن ۲۰.۴ کیلوگرم خواهد بود. کاوشگر کوچک زهره با موشک الکترون راکت لب زمین را ترک خواهد کرد و سپس با فضاپیمای فوتون این شرکت به سیاره جهنمی منتقل خواهد شد.

سفر کاوشگر به زهره کوتاه است و فقط پنج ماه طول می‌کشد، اما دوره جمع‌آوری داده‌های آن حتی کوتاه‌تر خواهد بود. این کاوشگر تنها سه تا پنج دقیقه برای جمع‌آوری داده‌ها زمان خواهد داشت، زیرا از ارتفاع ۶۰ تا ۴۵ کیلومتری در جو زهره، منطقه‌ای که دانشمندان در سال ۲۰۲۰ نشانه‌هایی از فسفین در آن مشاهده کردند، پایین می‌رود.

 

اوشگر آن ماده شیمیایی را جستجو نمی‌کند، اما مولکول‌های آلی پیچیده دیگری را شکار می‌کند و ترکیب، غلظت و شکل آنها را در طول نزول کابوس‌وار خود اندازه‌گیری می‌کند. قبل از اینکه فشارهای خردکننده و دمای ذوب‌کننده در سطح زهره کاوشگر را از بین ببرد، این داده‌ها به زمین ارسال می‌شوند.

کشف مولکول‌های آلی نمی‌تواند وجود حیات میکروبی در ابرهای زهره را ثابت کند، اما می‌تواند نشان دهد که این دنیای جهنمی مهمان‌نوازتر از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد.