اسلولوریس دارای یک قسمت برآمده و بدون مو در قسمت داخلی و بالای بازوی خود است که ماده روغنی سمی و تند و تیزی را ترشح میکند. زمانی که اسلولوریس احساس خطر میکند، بازوی خود را بالا برده و غده را میلیسد. بزاق دهان او با این روغن ترکیب شده و یک محلول سمی تولید میکند که در نوک شانه دندان میماند. زمانی که اسلولوریس حیوان دیگری را گاز میگیرد، سم وارد جریان خون قربانی میشود.
زهر فعال شده باعث ایجاد درد، تورم و زخمی متعفن میشود که بهبودی آن زمانبر است. این گاز میتواند پستانداران و بندپایان را بکشد و در انسان ایجاد شوک آنافیلاکتیک کرده و باعث بینظمی ضربان قلب و نهایتا مرگ شود. احتمالا این موجود دیگر به نظرتان زیاد جالب و بانمک نیست!
آنها از سم غیرفعال خود بهعنوان یک عامل بازدارنده نیز استفاده میکنند، قبل از اینکه اسلولوریس ماده برای جمعآوری غذا برای فرزندان خود برود، نوزادان را روی درخت گذاشته و غدد بازویی خود را لیس میزنند و سپس این ماده سمی را روی خز نوزادان منتقل میکنند. تصور میشود که این کار از شکار فرزندان آنها توسط شکارچیان بالقوه ماننده پلنگ ابری(نوعی پلنگ بومی شرق و جنوب شرقی آسیا) و خرس آفتاب مالایی(نوعی خرس کوچک بومی جنوب شرق آسیا) جلوگیری میکند.
این موجودات با ظاهری دوست داشتنی به عنوان حیوان خانگی داد و ستد میشوند. آنها مرموز هستند، بنابراین برای استفاده در جادوی سیاه و طب سنتی به فروش میرسند. در این فرآیند، اغلب دندانهای آنها را میکشند و در شرایط بسیار وحشتناک و به طور غیرقانونی آنها را قاچاق میکنند.