آگهی فروش زنان در کدام کشور مرسوم بود ؟

انگلستان در اواخر قرن هجدهم تا نیمه قرن نوزدهم شاهد پدیده‌ای عجیب بود. طی این دوران اگر کسی روزنامه‌ای را ورق می‌زد، مشاهده آگهی فروش زنان اصلاً جای تعجب نداشت و این اقدام کاملا عادی و مطابق عرف بود.

بنا بر اعلام العربیه مردان انگلیسی طی برگزاری مزایده، همسران خود را به فروش می‌گذاشتند. قبل از سال ۱۸۵۷ این کشور قانونی برای تنظیم طلاق نداشت و برای این اقدام می‌بایست زنان موافقت پارلمان و تاییدیه کلیسا را کسب می‌کردند که طرح این موضوع هم با هزینه‌ای معادل ۳ هزار پوند همراه بود. اگر تنش‌ها میان یک زوج بالا می‌گرفت فقط مردان پولدار قادر بودند خود را از وضعیت تاهل خارج کنند.

این اتفاق در حالی رخ می‌داد که دیگر مردها از راه‌های جایگزین برای خلاص شدن از همسرانشان رو می آوردند. ناگفته نماند که در انگلیس چیزی به اسم طلاق توافقی وجود نداشت و ابداً پارلمان چنین چیزی را نمی پذیرفت. با این اوصاف مردانی از طبقه متوسط و ضعیف برای اینکه از تنوع طلبی در اختیار کردن همسر، از ثروتمندان جا نمانند و به راحتی از دست زن قبلی راحت شوند اقدام به فروش آنها در یک مزایده عمومی می‌کردند. طبق اطلاعات موجود مردها همسرانشان را به بازار می‌بردند و نام او را در فهرست کالاهای فروشی ثبت می‌کردند.

سپس زنان را با طناب می‌بستند و در معرض دید دیگر مردان روی میز مخصوص فروش قرار می‌دادند. جزئیات مزایده به این صورت بود که پس از برنده شده یک مشتری در مزایده، مرد، زن و خریدار به یک مشروب فروشی می‌رفتند و این معامله را جشن می‌گرفتند. نکته‌ دیگر به مقامات انگلیس مربوط می‌شود. فروش همسران کاملا قانونی نبود اما مقامات به راحتی آن را نادیده می‌گرفتند یا از آن چشم‌پوشی می‌کردند. سرانجام با روی کار آمدن یک قانون توسط پارلمان در سال ۱۸۵۷ این پدیده شوم به تدریج رنگ فراموشی به خود گرفت و نهایتا در اوایل قرن بیستم دیگر اثری از آن نبود.