از آنجا که بیماری صرع بیماری مرتبط با مغز و اعصاب است در بسـیاری از مـوارد با شناسایی به موقع قابل کنترل است. آشنایی با علائم بیماری صرع، انواع آن، روشهای مقابله و انجام اقداماتی به منظور پیشگیری از تشنج میتواند برای افراد مبتلا یا نزدیکان آنان مفید باشد.
صرع چیست ؟
صرع یک اختلال سیستم عصبی مرکزی (عصبی) است که در آن فعالیت مغز غیر طبیعی میشود و باعث تشنج یا گاهی از دست دادن هوشیاری میشود. به زبان سادهتر مغز شامل میلیونها عصب به نام نورون است که به طور طبیعی یک سری امواج الکتریکی از خود ایجاد میکند که این امواج باهم در تماسند. در حالت تشنج یک جرقه الکتریسیته مانند رعدوبرق که در آسمان ایجاد میشود ایجاد شده و موجب تغییرحالت و رفتار یا عدم هوشیاری فرد میشود. محل جرقه در مغزاست که علائم بیماری صرع و انواع مختلف صرع را مشخص میکند. مهم است بدانید که صرع یک ناراحتی روحی و روانی نیست بلکه یک اختلال عصبی است که هنوز دلیل آن مشخص نشده است.
چه دلایلی باعث بروز صرع میشود؟
بر اساس گزارش بنیاد صرع، علت مشخصی برای بروز صرع نمیتوان یافت با این حال، تعدادی از امراض وجود دارند که میتوانند منجر به صرع شوند از جمله نقائص هنگام تولد، نرسیدن اکسیژن به مغز، سکتههای مغزی، صدمات شدید به سر، عفونتهای مغزی.
علائم صرع
از آنجایی که بیماری صرع ناشی از فعالیتهای غیرطبیعی سلولهای مغزی است، تشنج میتواند بر تمام فرآیندهای هماهنگی مغز اثر بگذارد. بیماری صرع میتواند علائمی از این قبیل ایجاد کند:
گیجی موقت
صحبت کردن نامفهوم و بریده بریده،
حرکات تند و پیچشی غیر قابل کنترل در دستها و پاها
از دست دادن هوشیاری و بی خبری
علائم روانی
شدت و تکرار این علائم بسته به نوع تشنج، متفاوت است. در بیشتر موارد، مبتلایان به بیماری صرع در هربار به نوع یکسانی از تشنج مبتلا میشوند، لذا علائم در هر دوره مشابه است. پزشکان معمولاً تشنج را بر اساس چگونگی آغاز فعالیتهای غیرطبیعی مغز، به دو نوع کانونی و منتشر طبقه بندی میکنند.
بیشتر بخوانید:
علائم آرتروز و راههای درمان آن
علائم سندروم پای بیقرار و راههای درمان
علائم روماتیسم مفصلی و راههای درمان
علائم عفونت گوش و راههای درمان
علائم بیماری ام اس و راههای درمان آن
علائم بیماری سرخک و راههای درمان
صرع چگونه درمان میشود؟
زمانی که تشخیص صرع قطعی میشود، پزشک بهترین درمان را بر اساس نوع صرع، سن، جنسیت، شغل و شرایط اجتماعی و اقتصادی بیمار آغاز میکند. در بیشتر موارد، درمان با یک داروی ضد صرع آغاز میشود. حدود نیمی از بیماران با درمان تک دارویی کنترل میشوند. حدود ۳۰ درصد از بیماران برای کنترل تشنجها نیاز به درمان دو دارویی یا سه دارویی دارند و مابقی بیماران که نسبت به درمانهای خوراکی ضدصرع مقاوم هستند به درمانهای دیگری از جمله عمل جراحی نیاز پیدا میکنند.
با این حال مراقبتهای دیگری هم برای بیماری مبتلا به صرع نیاز است از جمله اینکه بیمار باید تمامی عادات اشتباه زندگیاش را تغییر دهد. بیخوابی زیاد، گرسنگی طولانیمدت، استرس و اضطراب زیاد، عدم نوشیدن آب به مقدار کافی، مصرف مشروبات الکلی و مواد تحریککننده مانند اکستازی و کوکایین، عدم پایبندی به مصرف داروهای تجویز شده در زمان مناسب و مقدار تجویز شده میتوانند احتمال حمله تشنج را بالا ببرد.