برچسب - منظومه شمسی

پس از میلیاردها سال، خورشید سوخت هسته‌ای خود را تمام می‌کند و به بقایای متراکم یک ستاره تبدیل می‌شود که با عنوان کوتوله سفید شناخته می‌شود. این فاجعه کیهانی عواقب وحشتناکی برای منظومه شمسی ما، به ویژه جهان قابل سکونت با ارزش ما خواهد داشت.

ویدیویی از بررسی تفاوت نیروی جاذبه در سیاره های مختلف، را ببینید

درست در یازدهمین ماه فلکی «دلو»، ماه و زحل که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است، به یگدیگر نزدیک می‌شوند، تماشای این پدیده نادر را نباید از دست داد.

دانشمندان برای اولین بار نمونه‌ای از یک سیارک جمع‌آوری کردند که برای آن‌ها در درک شکل‌گیری منظومه شمسی مهم خواهد بود.

تلسکوپ فضایی جیمز وب شواهدی از مولکول‌های مبتنی بر کربن در اتمسفر یک سیاره مملو از آب در خارج از منظومه شمسی رصد کرده که احتمالا نشان دهنده وجود حیات در آن است.

به راستی اگر موجود زنده‌ای در جای دیگری از منظومه شمسی وجود داشته باشد، چه شکلی خواهد داشت؟

برای زمینیانی که به فضا خیره می شوند، به نظر می رسد منظومه شمسی ما توسط میلیاردها ستاره در کهکشان راه شیری احاطه شده است. اما اگر بیشتر به بیرون نگاه کنیم، آیا می‌توان شواهدی پیدا کرد که نشان دهد ما در چیزی حتی خارق‌العاده‌تر، مانند سیاه‌چاله قرار داریم؟

سیاره زهره در مدار خود از سمت شرق به غرب می‌چرخد، در حالی که تقریبا تمام سیاره‌های دیگر از جمله زمین از سمت غرب به شرق به دور خود می‌چرخند.

اکثر سیارک‌ها پس از آنکه از مدار اصلی خود خارج می‌شوند، در فضا سرگردان می‌شوند؛ این سیارک‌ها اغلب از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری می‌آیند.

طبق برآورد دانشمندان تا پنج میلیارد سال دیگر، با اتمام منابع هیدروژن خورشید، ستاره بزرگ منظومه شمسی ، کره زمین و دیگر سیارات سر راهش را می‌بلعد.

انفجارهای مهیبی که در سطح یکی از قمرهای زحل مشاهده شده است، می تواند رویکرد دانشمندان را نسبت به جستجوی حیات در کیهان را تغییر دهد.

دانشمندان با استفاده از یک تلسکوپ در هاوایی، وجود یک سنگ فضایی را تایید کرده‌اند که احتمالا ماه جدید زمین است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب آبفشان غول پیکری را در قمر زحل کشف کرده است که آب را تا صدها مایل در فضا به بالا پرتاب می‌کند.

یکی از موانع اصلی برای ادامه اکتشاف و انبساط ما در سراسر منظومه شمسی ممکن است هزینه هنگفت مرتبط با غلبه بر کشش گرانشی زمین باشد. این به گفته زفیر پنور از دانشگاه کمبریج، بریتانیا، و امیلی سندفورد از دانشگاه کلمبیا، نیویورک است.

گاهی اوقات ما شاهد عبور مستقیم ماه از مقابل یکی از سیارات منظومه شمسی هستیم. این پدیده را «اختفا» می‌نامند.

فراهم کردن غذا برای فضانوردان در آینده می‌تواند به آسانیِ یک نفس عمیق و طولانی کشیدن باشد.

تلاش دانشمندان ناسا برای پیدا کردن حیات به‌مراحل جذابی رسیده است. گویا قمر اورانوس می‌تواند میزبان آب به‌صورت مایع باشد و حتی روزی منابع لازم برای سفر به اعماق فضا را تامین کند.