از نظر تغذیهای برای پخت برنج باید به دنبال روشی باشیم که ضمن حفظ ویتامینهای گروه B، میزان آرسنیک برنج نیز به حداقل ممکن برسد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اشاره به یک باور غلط درباره تفاوت برنج کته و آبکش، گفت: از نظر میزان انرژی و چاقکنندگی تفاوتی بین برنج کته و برنج آبکش وجود ندارد.
سمیرا ربیعی گفت: در روش پخت برنج به صورت کته، آب در برنج باقی مانده و آرسنیک آن خارج نمیشود. اما در پخت برنج به صورت آبکش، مقداری از آرسنیک آن خارج میشود؛ بنابراین از نظر بهداشتی، برنج آبکش سالمتر از برنج کته است.
این دکترای علوم تغذیه با اشاره به اینکه از نظر تغذیهای، برنج کته مغذیتر است، اما از نظر بهداشتی، برنج آبکش سالمتر است خاطرنشان کرد: باید به دنبال روش پختی باشیم که ضمن حفظ ویتامینهای گروه B، میزان آرسنیک برنج نیز به حداقل ممکن برسد.
وی با اشاره به بهترین روش پخت برنج گفت: در حال حاضر بهترین روش پختی که برای برنج پیشنهاد شده این است که به ازای هر پیمانه برنج خام، چهار پیمانه آب در قابلمه ریخته شود. بعد از به جوش آمدن آب، برنج از قبل خیسانده شده، در قابلمه ریخته شده و به مدت پنج دقیقه بجوشد.
ربیعی افزود: سپس برنج آبکشی شود و آب آن دور ریخته شود. دوباره برنج داخل قابلمه ریخته شده و این بار، به ازای هر پیمانه برنج دو پیمانه آب به قابلمه اضافه شود و برنج با حرارت کم دم کشیده شود.
وی خاطرنشان کرد: در روش آبکش کردن معمولی مقدار زیادی از ویتامینهای گروه B از بین میرود. در روش کته کردن معمولی نیز، آرسنیک برنج خارج نمیشود.
به گفته ربیعی، مزیت روش پخت پیشنهادی این است که ضمن حفظ ویتامینهای محلول در آب برنج، ۷۰ درصد آرسنیک از برنج خارج میشود. این روش به ویژه برای نوزادان و کودکان که بیشتر در معرض خطرات ناشی از آلودگی با آرسنیک قرار دارند توصیه میشود.